18.05.2020
18 maja 1920 roku, godzina 17:30, Wadowice, na świat przychodzi mały człowiek – Karol Wojtyła . Czy ktokolwiek spodziewał się, że ten mały narodzony człowiek zmieni tak bardzo oblicze naszej ziemi? Zmieni postawy, sposób patrzenia na życie, świat, duchowość i sposób patrzenia na drugiego człowieka milionów ludzi, stanie się dla milionów ludzi różnych narodowości, poglądów i wiar wzorem do naśladowania?
W dniu jego 100. rocznicy może warto zatrzymać się na moment i w krótkiej refleksji pomyśleć jakich dzieł dokonaliśmy w swoim życiu, a jakich jeszcze możemy dokonać? Co możemy zmienić już dzisiaj, a co w najbliższej czy też dalszej przyszłości?
Pod takim hasłem chcielibyśmy zorganizować kolejną wystawę w naszym Patio znajdującym się w Oddziale w Koronowie. Niestety, obostrzenia związane z pandemią koronawirusa uniemożliwiły nam taki sposób uczczenia 100. rocznicy narodzin Jana Pawła II, jednak daje nam to szanse na powiększenie naszej kolekcji o Państwa wspomnienia, zdjęcia, pamiątki...
Prosimy o niedostarczanie eksponatów do naszych placówek - zalecamy #zostanwdomu.
Papież Jan Paweł II przez ponad 26 lat pontyfikatu ogłosił czternaście encyklik. Encyklika to pismo w formie listu papieża do biskupów i wiernych całego świata. Porusza najistotniejsze problemy z zakresu doktryny wiary, organizacji Kościoła, życia chrześcijańskiego, kultu oraz w kwestiach społecznych. Początkami sięga czasów apostolskich, gdy Piotr, Paweł, Jakub czy Jan kierowali listy do poszczególnych Kościołów lokalnych.
Jedną z nich jest -"Laborem exercens" ("O pracy ludzkiej") - w dokumencie z września 1981 r. zawarta jest analiza problematyki pracy ludzkiej we współczesnym świecie. Papież przedstawia ideę pierwszeństwa osoby ludzkiej wobec rzeczy i samej pracy, która - według Jana Pawła II - winna być środkiem utrzymania i pomnażania dobrobytu kraju oraz samorealizacji człowieka.
Ze swojej strony proponuję fragment z V rozdziału „Elementy Duchowości Pracy – Praca jako uczestnictwo w dziele Stwórcy”:
Trzeba przeto, ażeby owa chrześcijańska duchowość pracy była powszechnym udziałem wszystkich. Trzeba, aby zwłaszcza w dzisiejszej epoce duchowość pracy wykazywała tę dojrzałość, jakiej domagają się napięcia i niepokoje myśli i serc: „(...) chrześcijanie nie sądzą, jakoby dzieła zrodzone przez pomysłowość i sprawność ludzi przeciwstawiały się potędze Boga, a stworzenie rozumne stawało się jakby współzawodnikiem Stwórcy; przeciwnie, są oni przekonani, że zwycięstwa rodzaju ludzkiego są oznaką wielkości Boga i owocem niewypowiedzianego Jego planu. Im zaś bardziej potęga ludzi rośnie, tym szerzej sięga odpowiedzialność zarówno jednostek, jak i społeczeństw (...) nauka chrześcijańska nie odwraca człowieka od budowania świata i nie zachęca go do zaniedbywania dobra bliźnich, lecz raczej silniej wiąże go obowiązkiem wypełniania tych rzeczy”